Interview door Annick Elonga-Makasa – Foto: Jonathan Poncelet
Chrystel is verliefd op haar vak, ze oefent het dan ook met een inspirerende passie uit en deelt graag haar ervaring met ons.
Chrystel, kun je ons iets vertellen over je professionele achtergrond?
Ik heb 24 jaar in de Horeca gewerkt als serveerster, mijn laatste werkplek ging van de ene op de andere dag dicht. Dat was het juiste moment om me om te scholen. Ik schreef me in bij Bruxelles Formation met het idee om mijn kennis bij te schaven door Frans, wiskunde, geschiedenis en alles wat met administratief werk te maken heeft te studeren. Tijdens de gezondheidscrisis werd ik gedwongen achter een computerscherm te werken. Ik besefte al snel dat dit niets voor mij was. Ik heb mezelf toen de vraag gesteld: waar hou ik echt van in het leven? Het antwoord was eenvoudig: Ik hou van mensen! Ik praat graag met hen en steek hen aan met mijn goed humeur. Maar dat was niet alles, tijdens de lockdown moest ik ook mijn buren helpen met alles wat met hun dagelijkse taken te maken had, zoals boodschappen doen, een haag snoeien, een handje helpen in het huishouden… En dat was een openbaring voor mij, ik moest aan de slag gaan in de sociale sector. Ik stuitte op een zoekertje van het OCMW van Elsene dat op zoek was naar een huishoudhulp. Ik heb erop gereageerd en na twee sollicitatiegesprekken was ik aangenomen!
Hoe zou je een typische dag als huishoudhulp omschrijven?
Meestal bezoek ik twee mensen per dag. Vaak zijn dit mensen die regelmatig bij ons aankloppen, het komt zelden voor dat ik ze niet ken. Met een glimlach kom ik bij deze mensen aan, ik vraag ze of ze een specifieke behoefte hebben. Afhankelijk van hun antwoorden zorg ik voor het routineonderhoud van hun woonruimten (stof afnemen, stofzuigen, enz.). Ik zorg er graag voor dat ze zich goed voelen thuis, ik hoop dat ik een echte morele steun voor hen kan zijn door meer bepaald hun sociaal isolement tegen te gaan. Daarom hou ik tijdens onze ontmoetingen graag een praatje door interesse te tonen in hun hobby’s, hun herinneringen… Kortom, door het gesprek in stand te houden terwijl ik mijn werk doe, en ik kan je verzekeren dat dit de tongen losmaakt en een echte uitwisseling mogelijk maakt.
Krijg je wel eens te maken met vervelende mensen of mensen die niet geneigd zijn om te babbelen?
Ja, maar als dat gebeurt, hou ik ervan “hen te overstelpen met een portie blijdschap” (lacht). Nee, serieus, als je bij iemand aankomt met een grote glimlach, heeft de persoon tegenover je het moeilijk om negatief te zijn. Ik ontspan de sfeer met een speels gesprek en als de persoon graag zijn beklag wil doen, luister ik met empathie. En ik kan je garanderen dat dit in de meeste gevallen heel goed werkt.
Welk advies zou je geven aan iemand die hetzelfde werk wil doen als jij?
Je moet van de mensen houden, graag naar hen luisteren en empathisch zijn. Je moet je contract niet tekenen met alleen maar het loon aan het einde van de maand in het achterhoofd. Het is een beroep waarin je jezelf helemaal geeft. Voor mij is het een echte roeping.
Wat zouden je ontwikkelingsmogelijkheden zijn?
Ik wil graag gezinshulp worden. Een gezinshulp heeft een meer gevarieerde rol: mensen helpen in het dagelijks leven, hen begeleiden als ze ergens naartoe gaan, helpen bij administratieve procedures, wassen en strijken, koken, enz. Hiervoor zou ik graag een opleiding willen volgen, maar op dit moment kan ik dat niet combineren met mijn privéleven.
Tot slot, heb je een leuke anekdote die je met ons wilt delen?
O, ik heb er genoeg! Maar de laatste die in me opkomt, gaat over een dame wier appartement vol staat met planten, de ene nog mooier dan de andere. Ik vroeg haar wat haar geheim was. Ze vertelde me dat ze ze heel weinig water gaf, en een beetje kunstmest, maar vooral… dat ze heel regelmatig tegen haar planten praat. Ik deelde dit geheimpje met andere mensen voor wie ik werk en sindsdien hebben ze allemaal prachtige planten! (Glimlacht).